Deborah Pothof

Mijn naam is Deborah, wat ‘honingbij’ betekent.

Het voelt nooit als toeval. Al sinds mijn jeugd voel ik een stille verbondenheid met bijen, met hun zachte gezoem, hun ritme, hun wereld vol geur en mysterie.

Als kind was ik vaak in het bos, meestal met mijn vader. Van hem leerde ik echt te kijken, te luisteren en te voelen. We stonden vroeg op om het ontwaken van de vogels te horen, de lucht die langzaam lichter werd, het zachte geritsel van bladeren. Thuis had ik een kleine kinderboerderij: konijnen, kippen, cavia’s, eenden, een hond, een kat, een muis en zelfs een tamme kraai.

Ik tekende in het bos, op plekken waar de zon door de bladeren viel, en daar, tussen de bomen en het mos en tussen mijn dieren groeide mijn liefde voor de natuur.

Nu leef ik als kunstenaar en imker in verbinding met alles wat leeft. Mijn naam symboliseert wie ik ben en wat ik maak. In mijn werk gebruik ik bijenwas als schildermedium. Het is een oude techniek (encaustic) die warmte en gelaagdheid in zich draagt. Elke laag vertelt een verhaal, elke kleur ademt licht. Buiten de schilderijen om experimenteer ik met andere vormen, altijd op zoek naar waar natuur, expressie en verwondering elkaar raken.

Wanneer ik het druk heb of gespannen ben, zoek ik mijn bijen op. Het gezoem, het zachte aroma van de bijenkast, de nieuwsgierige koppies die je bijna lijken te herkennen… het geeft een diepe rust. Het is een samenzijn zonder woorden, een moment waarin alles stil lijkt te staan.

Maar mijn verbondenheid met de natuur stopt niet bij mijn bijen. Tijdens mijn wandelingen verzamel ik kleine wonderen: takjes, bladeren, veertjes, bloemen, steentjes… alles vertelt een verhaal. Vaak vindt zo’n vondst zijn weg naar mijn kunst, als een stille herinnering aan de magie van het gewone.

Elk seizoen opnieuw word ik geraakt door de kleine wonderen dichtbij huis. De steenuiltjes die in de nestkast geboren worden, de eekhoorns die door mijn tuin springen, het gefluit van vogels, vlinders die dartelen door de lucht. Deze momenten herinneren me eraan hoe rijk en kwetsbaar de natuur is, hoe bijzonder het is om er deel van uit te mogen maken.

Mijn leven, mijn kunst en mijn bijen zijn met elkaar verweven. Het is een bestaan van aandacht, liefde en verwondering. Een voortdurende dans met alles wat leeft, een stille dialoog met de wereld om me heen.